een bescheiden voorstel
NB: dit artikeltje kreeg een enigszins uit de handgelopen upgrade, die nu veel actueler is. De nieuwste versie vind je hier.
What’s in a name? Blijkbaar ontzettend veel, want het familienamendebat blijft woeden. We zouden daar ontieglijk over kunnen zeuren, maar we moeten eruit. Vandaar deze bijdrage tot het debat.
De twee belangrijkste argumenten in het debat lijken me de volgende:
- De huidige manier van naamgeven is paternalistisch; daar moeten we vanaf.
- De nieuwe voorstellen zijn volgens de ene amateuristisch, volgens de andere ongelooflijk complex, en zelfs ook niet genderneutraal. Ze leiden tot een ratatouille van namen, waarin een kat -laat staan een genealoog– haar jongen niet meer terugvindt..
Het hele debat is nu zo politiek geladen dat we er toch niet uit geraken.
Laat ons daarom even uit-de-box denken. Stel je voor: er wordt een kindje geboren. (Feest!)
Het komt er uiteindelijk op neer dat we papa noch mama willen bevoordelen. Dus moeten we eigenlijk bij de geboorte van een kindje een muntstuk opgooien. En dat gaan we doen. Indien kruis, dan wordt het de naam van de vader, indien munt de naam van de moeder. Als er een broer of zus bijkomt, dan lijkt het me logisch en belangrijk dat die dezelfde familienaam krijgt (anders is het geen familie meer). De toss bij de eerstgeborene is dus bepalend voor de familienaam van die generatie.
Maar, wacht eens even. Eigenlijk gooit de natuur al een muntje op. De kans is immers 50% dat de eerstgeborene een meisje is, en 50% dat de eerstgeborene een jongen is. (Kniesoren zullen hiernaar verwijzen, maar passons.)
We hebben dus helemaal geen muntstuk nodig.
Vandaar het definitieve voorstel:
Als de eerstgeborene een meisje is, krijgt ze de familienaam van de moeder. En in het andere geval mag de vader zijn naam voortleven.
De voordelen lijken me enorm: epische familieruzies worden vermeden, en genealogen krijgen er zelfs interessante informatie bij.
Ziezo, dat is dan geregeld. Kous af. Kunnen we dan nu verder met fundamentele politiek?
Als u dit massaal deelt, liket en/of retweet, dan geraakt het misschien tot in Brussel. Dank.
En even een korte update: als we per se de dubbele naam willen geven, kunnen we ook dezelfde filosofie hanteren. Als Cindy de eerstgeborene is van Jan Van Outryve en An De Keersmaecker, dan wordt het Cindy De Keersmaecker – Van Outryve. Maar als ze eerst een kleine Mats krijgen, dan wordt het Mats Van Outryve – De Keersmaecker.
Zo.
Zijn we er nu uit?
www.bartmichiels.org 
3 Responses to “een bescheiden voorstel”
Mijn grootste probleem is het feit dat de familienaam plots geen familienaam meer is, maar een willekeurige combinatie van namen. Eerder een toenaam dan een familienaam dus.
Dit probleem bestaat zowel in uw initieel voorstel als in uw update. In geen van beide gevallen is het immers mogelijk te achterhalen welke de naam van de moeder is en welke die van de vader. Ik ken wat genealogen die zullen klagen.
I.v.m. uw update, hoe worden de namen van de 2e generatie gekozen? Wederom gaat daar duidelijkheid verloren, want dan weet je waarschijnlijk al helemaal niet meer van welke kant van de familie die namen komen of zelfs wat “de familie” eigenlijk is.
Persoonlijk heb ik het meer voor een dubbelnaam waarin de volgorde vaststaat, dan is het tenminste duidelijk wat van welke ouder komt.
Maar goed, als we het familie aspect van de familienaam terzijde laten, houdt uw voorstel wel steek en biedt het inderdaad een oplossing voor de gelijkheid. Of toch op zijn minst de gelijkheid van kansen.
Een donkere opmerking wel: je weet misschien wat er soms gebeurde (gebeurt?) in bv. China in gebieden met de één-kind regel. Vooral wanneer het eerste kind een meisje zou zijn. Als het geslacht van het eerste kind de naam bepaalt en de vader heeft het wel voor die paternalistische maatschappij… Vul zelf maar aan.
Dank voor je nuttige en doordachte reactie, Dennis! Ik denk even na, en probeer misschien wat te finetunen.
[…] blijkt na lezing van het artikel? Dat we met ons bescheiden voorstel het warm water hebben uitgevonden. Ons aller Constantin was ons namelijk voor. Hij suggereerde om […]