subsiditis?
Een andere algemene vaststelling na het verkiezingsdebat: geld lijkt veel op te lossen. Op de vele – en vaak terechte – vragen die de jeugd-, vrouwen-, derdewereld-, gehandicapten-, milieu- en cultuurraad (jeetje, wat een civil society !), kwam het antwoord van zowat alle politieke partijen er vaak op neer dat er nieuwe (of meer) subsidies gegeven moesten worden. Na een tijdje beseften enkele debaters gelukkig dat ze moesten opletten met beloftes om meer subsidiëring: meer subsidies voorzien betekent immers elders besparen, of anders de belastingen verhogen. Waarna de volgende adviesraad weer naar meer of nieuwe subsidies vroeg. Waarna de partijen dit weerom in overweging zouden nemen. Hoe kan je al die waardevolle verenigingen in volle verkiezingsperiode immers iets weigeren?
Sorry, die gehele subsiditis lijkt me net iets te gemakkelijk. Structureel verander je immers weinig met aalmoezen. Toegegeven, premies kunnen impulsen geven, maar alleen als ze in een groter plaatje passen. Het voorbeeld van het Fonds Herentalse Jeugdlokalen is veelzeggend: er is geld voorzien voor jeugdverenigingen die iets aan hun lokalen willen doen. Maar ten eerste is de procedure veel te ingewikkeld, en ten tweede is de hele regeling ook te weinig bekend. Resultaat: het geld is er, maar wordt niet gebruikt. Jammer, vind ik dat.
www.bartmichiels.org 
Geef een reactie