Het Echec van Despotopoulos

24 april 2014

Het is zover. Ondanks het gevecht van deze blog tegen de bierkaai in de Wetstraat, heeft de Senaat met de eerdere wisselmeerderheid de nieuwe familienaamwet goedgekeurd. Teleurstelling voor Despotopoulos 2.0, champagne voor minister Turtelboom-Schepens, dus, die meteen een overwinning van de #vrijheid per Twitter de wereld inslingerde.

 

Vrije naamkeuze is een feit. Ruime meerderheid in @SenaatSenat om meer #vrijheid te geven aan alle mama’s en papa’s pic.twitter.com/mzdcrGbt9K

— Turtelboom Schepens (@ATurtelboom) 24 april 2014

 

Hoe triviaal de hele discussie ook is, dit feit betekent heel wat. Het gaat hier inderdaad om een overwinning van de vrijheid op de gelijkheid. Alle papa’s zijn immers door deze wet heel wat vrijer geworden qua naamkeuze. De mama’s mogen daarentegen hopen dat hun partners hen welwillend mee laten beslissen over de familienaam van hun kind. Want papa heeft nog altijd een feitelijk vetorecht: als de ouders het niet eens raken over de familienaam, dan wordt het sowieso (in) de naam van de vader.

Die nietsontziende overheersing van de vrije keuze, met alle rommel vandien, lijkt me typisch voor onze neoliberale meritocratie waarover anderen zo goed kunnen schrijven. Een verhaal waarin  Open VLD zich uiteraard perfect kan vinden, maar nu dus ook -godbetert- sp.a en Groen.

Maar de meest tragische tragische vaststelling lijkt me dat de Senaat, op een van zijn laatste vergaderingen in zijn huidige vorm (de zesde staatshervorming, weet u wel) besluit een wet goed te keuren waarbij zelfs de ja-stemmers toegeven dat het geen goede wet is. Zie bijvoorbeeld het commentaar van Meyrem Almaci tijdens haar tussenkomsten in de Kamer.

Ik blijf erbij: het volstaat dat 1 (terecht) mistevreden mama die straks haar kind niet haar naam kan geven naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens stapt om opnieuw hommeles te krijgen, want de overheid blijft door deze regeling willens en wetens discrimineren.

Maar wacht eens even.

Stel: ik word binnenkort vader. En stel dat ik wil dat mijn kleine spruit alleen “Michiels” zal heten. En stel dat mijn vrouw dat niet wil. Daar kan ze dan niks aan doen. Behalve naar Straatsburg stappen.

Kent er iemand een goede advocaat Europese Mensenrechten voor mijn vrouw?