Een Stille Stunt

29 september 2012

Okee, ik droomde van een stunt. Een gigantische projectie van mijn affiche op een witte gevel van 30 vierkante meter, bijvoorbeeld.  Perfect wettelijk, terwijl een affiche van 30 vierkante meter papier niet mag. Het had misschien wel potentieel om in de nationale media te komen, met alle airplay vandien. Maar de gevel was te grijs en de projector te duur.

Dan even mijn zoontje opgetraind: iedereen moet tegenwoordig toch een vertederend youtube-filmpje hebben, nietwaar? “Stem Papa” kon hij net aan. Maar hij blijft maar herhalen: “Papa staat op drie jaar”. En dat “jaar” krijg ik er niet mooi afgeknipt.

Vandaar, hieronder, mijn laatste poging: een stille stunt. Een sonnet, meerbepaald.

 

Een verkiezingsperiode: het heeft toch wel wat.

Zo eens om de zes jaar verandert de stad

in een kleurboek van slogans, affiches en borden

die nadien dan weer bliksemsnel opgeruimd worden.

 

Maar eerst dus: campagne! De boer op, komaan!

Aan ied’reen vertellen waar we voor staan!

Laat je zien, laat je horen, en: lach, sowieso!

– aldus de instructies van ’t reclamebureau.

 

Da’s dus politiek: jezelf profileren

zonder de mensen te veel te schofferen.

(Wat niet altijd zo evident is voor mij.)

 

Stem dus voor Bart. Of net helemaal niet.

Want wie weet in wie u meer potentieel ziet.

In ieder geval: ik ben van de partij.