Zenuwen!
Spannend, zou je kunnen zeggen. We zijn nog maar 67 dagen voor de gemeenteraadsverkiezingen, en stilaan begint het bij elke Herentalse partij te gonzen. Ondanks de vakantieperiode merk je hier en daar al wel wat opstootjes en oprispingen.
Ook Herentals Fietst/Feest bleef niet gespaard van wat commotie. Tijdens de festiviteiten zelf viel het me op hoe iedere partij en iedere kandidaat toch wel wat nerveus begint te worden. Terecht, natuurlijk: er staat wel wat op het spel, en voor Herentals, Noorderwijk en Morkhoven lijken de volgende verkiezingen me bijzonder interessant en heel belangrijk te worden. Voor een kandidaat is het soms ook op eieren lopen: je wil niemand tegen de borst stoten, maar tegelijk moet je je natuurlijk kunnen profileren.
En daar houd ik de laatste weken soms een wrang gevoel aan over. Ik merk bij een aantal mensen, verspreid over alle partijen, hier en daar toch wat rancune, frustraties, of zelfs verzuring. En dan huiver ik een beetje. Want verzuurde kandidaten zorgen voor een verzuurde politiek en een verzuurd beleid. En zelf hoop ik net op een vleugje verfrissing, constructiviteit, zelfs verzoeting. Wat uiteraard niet wil zeggen dat dingen die anders en beter kunnen, ook duidelijk gezegd moeten worden. Maar ik hoop alvast dat alle campagnes, van welke partij of welke kandidaat dan ook, het niet op de man gaan spelen. Of op de vrouw.
Ik hoop op een straffe inhoudelijke campagne van iedereen, waarin alle partijen en kandidaten op een positieve manier kunnen duidelijk maken waar ze voor staan. Zodat iedere kiezer weloverwogen mee kan beslissen welke weg we uitgaan de volgende 6 jaar.
Misschien ben ik naïef hoor. Maar, beste kandidaten, kunnen we zoiets afspreken?
Geef een reactie