Biecht
Effe de emo-toer opgaan.
Soms begint het te knagen: de twijfel, of je wel goed bezig bent. Hangen er wel genoeg affiches met mijn kop erop? Ben ik niet te fanatiek, te hovaardig? Is dit of dat standpunt niet te scherp geformuleerd? Of net niet scherp genoeg? Doet het er allemaal wel toe?
En dan begin je erover te praten. Eerst met jezelf, dan met vrienden, “concullega’s”, kandidaten van je eigen of een andere partij. En dan stel je vast dat je soms fouten maakt – waarvoor excuus gevraagd!
Of je maakt net iets mee, je ziet iets, je voelt iets, je wordt geraakt, op straat, in een vergadering, na een discussie, waardoor een zekere politieke goesting je toch weer bekruipt. En dan begin je weer te hopen en te dromen. Dat het er allemaal wel toe doet. Een steen, of misschien zelfs maar een kiezeltje verleggen in de rivier.
Of toch zoiets.
Ben ik naïef?
www.bartmichiels.org 
Geef een reactie